De invloed van videoclips op kinderen.

Tegenwoordig wordt er in de media en dan vooral op muziekzenders veel aandacht geschonken aan videoclips. Deze clips zijn vierentwintig uur per dag te bekijken en te beluisteren. Veel kinderen die uit school komen, zetten gelijk de televisie aan en kijken hierna. Vaak zijn ze na schooltijd alleen thuis of ze doen het enkel uit verveling. Of dit een gunstige ontwikkeling is, valt nog te bezien.

Bij veel nieuwe cd’s die heden ten dage uitkomen, hoort een videoclip. Op zich een goed idee. Zo krijg je een leuk beeld van de muziek die tegenwoordig op de markt is. Echter deze videoclips kunnen een nadelige invloed hebben op kinderen en wel om de volgende redenen.

In deze videoclips gaat het er vaak heftig aan toe. Niet alleen qua geluid maar ook het uiterlijk en het gedrag van de videosterren is op zijn zachts gezegd vaak schokkend. Het gaat hierbij dan vaak om de make-up maar ook vooral om de kleding.

De dames zijn vaak schaars gekleed en dat vind je terug op straat. Veel kinderen vinden de kleding in deze clips toonaangevend en gaan dit beeld volgen. Je ziet of zag dan ook vaak veel te korte truitjes, te strakke broeken, te veel make-up etc.

Ook zijn de clips vaak seksueel getint waardoor kinderen het beeld krijgen dat dit normaal is.

Ook het gebruik van geestverruimende middelen wordt niet geschuwd, althans dit beeld wordt gewekt. Hierdoor ontstaat een fraai beeld dat wordt geïdealiseerd maar ver bezijden de realiteit zit.

Mijn conclusie is daarom: dat videoclips inderdaad invloed op kinderen kunnen hebben. Ik zeg uitdrukkelijk “kunnen” want niet alle jongeren zijn hier gevoelig voor.

Ik ben van mening dat de clip op zich eigenlijk wel wat milder kan. Ik krijg soms het idee dat een cd meer een hit wordt om de clip dan om de muziek. Ik vind dat de muziek de boventoon moet voeren en dat de clip ondergeschikt moet zijn aan de muziek.

Yvonne Nijnuis

Geweld op televisie

Dirk Jan Aalders                                  Artikel: Geweld op tv                          donderdag 9 oktober

                                                            Team NOAH

Geweld op televisie

Geweld op de televisie is de laatste jaren een groot punt van discussie gebleken. Iedereen heeft daar wel een mening over. Veel kinderen kijken elke dag naar de televisie en worden iedere dag wel geconfronteerd met geweld wat uitgezonden word. Verschillende mensen beweren dat het geweld op de televisie de kinderen beïnvloedt. Sommigen denken zelfs dat zien van geweld kan leiden tot het plegen van geweld.

Er zijn onderzoeken gedaan naar het kijken van geweld op de televisie. Zelfs daarna waren de onderzoekers nog verdeeld. Ze zijn wel samen tot drie hypotheses gekomen.

• Stimulatiehypothese
• Reductiehypothese
• ‘Geen effect’-hypothese

De stimulatiehypothese:

Deze theorie wil zeggen dat geweld kan leiden tot imitatie en/of het versterken van agressie. Het is bekend dat kinderen bewust of onbewust opkijken tegen oudere mensen. Vaak gaan die kinderen anderen nadoen. Dat deden ze als baby’s zijnde al. Toen deden ze hun ouders na. Dat hebben ze van hun ouders geleerd. Daardoor denken ze ook dat kinderen van de televisie dingen kunnen leren.

Deze theorie zegt ook dat agressie een vorm van gedrag is. Net als andere gedragingen die aangeleerd worden. Dus met andere woorden: de stimulatiehypothese gaat er vanuit dat geweld op de televisie wel kan leiden tot geweld in de maatschappij.

Reductiehypothese:

Deze theorie beweert eigenlijk het tegenovergestelde. Geweldbeelden vermindert de agressie bij de kijker. Ze denken als kinderen naar geweld op de televisie kijken, ze tegelijkertijd stoom afblazen waardoor de kans op geweld bij hen zelf wel minder wordt.

Een andere idee is, dat als de kijker al boos is en dan geweld gaat kijken, de boosheid word afgeleid. Ze denken er niet meer aan. Dus wordt de ‘honger’ naar geweld ook minder.

‘Geen effect’-hypothese:

Deze theorie zegt dat er op geen een mogelijke wijze een koppeling kan zijn tussen geweld op televisie en geweld in de maatschappij. Ze zeggen dat de televisie geen invloed kan uitoefenen bij mensen/kinderen.

De stimulatiehypothese en de reductiehypothese beweren dat er wel degelijk iets gebeurd met de kinderen die geweld op televisie kijken. Maar kleine kinderen zijn in deze theorieën vatbaarder voor geweld dan de grotere kinderen. De grotere kinderen kunnen op een gegeven moment geweld op de televisie wel relativeren. Dat kunnen de kleine kinderen nog niet!

Ook zijn jongens gevoeliger dan meisjes. Dat komt puur omdat jongens meer interesse hebben in zulke films/programma’s. Ook zijn de acteurs vaker mannen dan vrouwen. Ook komt er nog bij het geweld bij jongens meer geaccepteerd is in de samenleving dan geweld bij meisjes. Het klinkt nogal vreemd, maar het is wel degelijk zo.

Er zijn ook een speciale groep kinderen die zichzelf identificeren in een bepaalde actieheld. Die kinderen gaan heel snel imiteren. Die kunnen andere kinderen en zichzelf pijndoen. Deze groep kinderen hebben over het algemeen een lage IQ met een grote fantasie.

Ook speelt de omgeving van het kind een grote rol in de agressiviteit. Of een kind nou in een achterstandswijk woont of in een luxe wijk, dat maakt meestal wel een groot verschil. De kinderen in een achterstandswijk komen vaker bloot te staan voor geweld. Ze zullen zich moeten verdedigen en dat wordt dan vaak met geweld.

Zelf denk ik dat geweld op televisie wel degelijk invloed heeft op kinderen. Kinderen kijken dagelijks naar de televisie en ik ben van mening dat ze écht wel wat leren daarvan. Of het nou doormiddel van imitatie is of iets anders.

Kinderen observeren anderen wat zij allemaal doen. Zo kunnen ze ook de mensen observeren op de televisie. Ze kunnen allemaal nog niet echt goed een onderscheid maken tussen fictie en de werkelijkheid. Dat kan bij kinderen een groot probleem zijn.

Aan mezelf merk ik wel dat ik van binnen heel erg meeleef met de film. Het maakt mij wel actiever op de een of andere manier. Als ik het al heb, laat staan de kinderen denk ik dan.

Dirk Jan Aalders 

Bron: http://tvgeweld.nl/tvgeweld/katryn.html